Złote 20 franków szwajcarskich – awers
Moneta Helvetica ma na swoim awersie godło Szwajcarii w formie tarczy udekorowanej gałązkami dębu. Po jego lewej stronie znajduje się nominał monety, a po prawej skrótowa nazwa waluty (FR – frank). Pod godłem widnieje data wybicia oraz znak mennicy – litera B, która oznacza Berno.
Złote 20 franków szwajcarskich – rewers
Złote 20 franków szwajcarskich posiada na rewersie patrzącą w lewo kobietę na tle gór. Jej włosy są związane w warkocz, a na ramionach nosi wieniec z szarotki alpejskiej – narodowego kwiatu Szwajcarii. Napis nad kobietą – Helvetia – to łacińska nazwa obszaru odpowiadającego w przybliżeniu terytorium dzisiejszej Szwajcarii. 20 franków w złocie odwołuje się tym samym do kraju pochodzenia monety, podkreślając jego związek z wszechobecnym krajobrazem Alp. Autorem tego wizerunku był Fritz Ulysse Landry, a jego pracę wyłoniono na drodze konkursu. Zaprojektowana przez niego kobieca postać miała utożsamiać całą Szwajcarię. Co może budzić dzisiaj zdziwienie, to fakt, że z tego powodu niektórzy krytykowali dzieło artysty jako „zbyt frywolne” dla personifikacji narodu. Z drugiej strony zyskało ono jednak szerokie grono sympatyków, których opinia ostatecznie przeważyła nad oponentami. Z czasem monetę zaczęto pieszczotliwie nazywać „Vrenelą” od zmiękczonej formy żeńskiego imienia Verena. Vrenela była również zbiorczym określeniem ogółu młodych szwajcarskich dziewcząt.
Warto nadmienić, że ostateczna forma Vreneli, która pod koniec XIX wieku wzbudziła kontrowersje, była już i tak „ocenzurowaną” wersją pierwotnie zaprojektowanego przez Landriego popiersia. Poprzednia była niemal identyczna z tą tylko różnicą, że kobieta miała nad czołem niewielki rozwiany loczek. To zaś uchodziło u ówczesnych krytyków za rzecz bez mała skandaliczną. Pod koniec 1896 roku powstało zaledwie 12 monet próbnych w wersji z loczkiem (data wybicia na monecie to 1897), których ceny aukcyjne przekraczają pół miliona złotych.
Moneta Helvetia – rant
Rant 20 franków w złocie zdobią 22 gwiazdy symbolizujące 22 kantony wchodzące w skład Szwajcarii. 20 franków szwajcarskich wybite z datami 1947 i 1949 zamiast gwiazdek posiada na rancie łaciński napis „AD LEGEM ANNI MCMXXXI” oznaczający „zgodnie z prawem (z) 1931 roku”. Termin ten oznaczał monety wybite według starych regulacji prawnych. W 1936 roku frank na mocy ustawy uległ bowiem dewaluacji. Nieoficjalny powód datowania wstecznego może być jednak inny. Tuż po wojnie Szwajcarię ostro krytykowano za jej przychylne relacje z państwami Osi. Przypuszcza się, że by wyciszyć ewentualne spekulacje na temat pochodzenia złota, z których w Bernie wybijano 20 franków w złocie, zdecydowano się na umieszczenie na nich daty wstecznej 1935. Tym samym nawiązano do niewielkiej, ostatniej przedwojennej emisji tej monety, którą dzisiaj nazywa się „starym biciem”.
1935 LB, czyli nowe bicie 20 franków szwajcarskich
W przypadku większości monet z datą wybicia 1935 obok roku umieszczono litery LB oznaczające emisje bulionowe nowego bicia z lat 1945–1947. Litera L jest skrótem od francuskiego „lingot”, czyli dosłownie „sztabki”, co w domyśle oznacza monetę bulionową. Moneta Helvetia ze wsteczną datą bicia 1935 tuż po wojnie liczyła ponad 20 milionów egzemplarzy. Monety nowego bicia z datą 1935 od egzemplarzy starego bicia można odróżnić dzięki znakowi mennicy. Nowe bicie posiada znak LB (katalogowo zapisywane czasem jako L-B, lingot-Berno), a stare samą literę B.
Moneta Helvetia a Łacińska Unia Monetarna
Szwajcaria – obok Francji, Belgii i Włoch – była jednym z państw założycielskich Łacińskiej Unii Monetarnej (1865). Ideą Łacińskiej Unii Monetarnej było usprawnienie handlu między różnymi krajami poprzez standaryzowanie bicia i wymiany złotej i srebrnej waluty. Za wzór dla przyjętych norm obrano francuskie franki. Tym samym jej złote monety o nominałach 10, 20 i 100 franków spełniają wszystkie normy wyznaczone przez sygnatariuszy porozumienia. Dla przykładu: 20 franków szwajcarskich w złocie ma wagę 6,45 g, średnicę 21 mm i składa się ze złota o próbie 900/1000.
